matkowanie :-)

Coraz częściej myślę o pracy..jak to będzie..wiem że jest to nieuniknione, wiem że tysiące mam staje przed tym samym dylematem...zadaję sobie pytanie jak najlepiej przygotować Jaśka do tego...ale w głębi serca wiem ze sama muszę się do tego przygotować..dziecko chyba ma trochę zaburzoną orientację czasoprzestrzenna..dla niego jest to albo chwila...a jak czuje że czegoś mu brakuje wtedy to jest "już za długo"..
mój czas pracy jest nie raz 12 godzinny..nie wyobrażam sobie trochę tego..nawet z tego względu że małżonek również ma nieregularny czas pracy więc w gruncie rzeczy Jaśko prze 12 godzin byłby bez żadnego rodzica..a tak na pewno nie może być...nie wiem czy nie skorzystać z prawa pracy przy opiece nad małoletnim dzieckiem...i żądać przynajmniej 8 godzinnego czasu pracy..nie wiem czy mi coś takiego przysługuje..ale nie omieszkam zapytać...
My z Jaśkiem zawsze byliśmy razem..,... całe 14 miesięcy spędziliśmy nierozłącznie..wszędzie...dla mnie nie było przeszkód w zabraniu go do sklepu, przychodni, urzędu banku gdziekolwiek...zawsze jechał ze mną i to komunikacją miejską...albo z nami razem samochodem...na prawdę na palcach jednej ręki mogłabym zliczyć ile razy zostawiłam Jaśka z dziadkami...po prostu nie czuję takiej potrzeby,,,bez Jaśka a czuje się dziwnie..taka jakaś niekompletna...uwielbiam być mamą..uwielbiam podróżować z młodym..wszędzie go zabierać..to moja największa duma...jak nie było go na świecie czułam się taka jakaś niepełna..czułam się bezwartościowa , jakaś taka pusta...  teraz jest inaczej..jestem bardziej pewna siebie, mniej się krępuje, jestem w stanie wszystko załatwić..wszystko w imię dobra Jaśka... nawiązuje dzięki niemu bardzo dużo znajomości...z wieloma ludźmi rozmawiam..uśmiecham się...pokazuje mu swoją postawą jak współistnieć w społeczeństwie...lubię wędrować z nim np po sklepach..pokazywać mu zabawki, książeczki...fajne miejsca...lubię z nim i mężem robić sobie wycieczki...małe wypady..choćby rowerowe jak wczoraj :-)

Nigdy nie był dla nas żadną przeszkodą w czymś co moglibyśmy zrobić...zawsze znajdujemy sposób by i on uczestniczył w każdej naszej "fanaberii" ..nieraz nieźle musimy się nagłówkować ;-)
Pamiętam czasy przedjaśkowe, pamiętam też ciągłe przestrogi : "korzystaj póki możesz, wyśpij się póki możesz, zrób to czy tamto póki możesz..bo potem to nie będziesz mogła, nie wyśpisz się, będziesz zmęczona... i  w ogóle..jakby to macierzyństwo było jakąś torturą lub udręką...
Szczerze...ja nigdy nie czułam tego że czegoś z Jachem nie mogę, odkąd się urodził mam dużo więcej energii, motywacji, fakt wstajemy wcześniej niż kiedyś...kiedyś mogliśmy gnić w łóżku nawet do 11... nie tęsknie ani trochę na gniciem w wyrku, wstajemy teraz rano...ja wstaje jeszcze w nocy czasem raz, czasem 2..czasem parę..powiem , że nie czuje się niewyspana, nie czuje się zmęczona...nie czuje się wypalona...czuję się nad wyraz szczęśliwa...mam mnóstwo energii na inne rzeczy..na spacery, na wycieczki rowerowe, czasem tylko z organizacją u mnie cieniutko..ale myślę że i to ogarnę jak wrócę do pracy...Tak..zdarza  mi się nic nie chcieć..zdarza się że padam z nóg..ale to takie przyjemne spełnione zmęczenie...a nie takie puste bezproduktywne zmęczenie dla zmęczenia...
Jestem spełniona...robię to co kocham...dzielę dzień z moim kochanym synem który daje mi tyle satysfakcji co najlepsza praca zawodowa...szkoda że nie ma zawodu "mamy zawodowej" oj mogłabym kokosy zbijać na w takiej roli...i premie dostawać..i mogłabym ciągle brać nadgodziny... pracować na dwie zmiany i parę etatów... kocham rolę mamy...i jeśli ktoś waha się czy mieć dzieci czy nie...ja polecę na 100%... nie ma nic cudowniejszego!!!